AIDS; nieuwe ontwikkelingen. III. Voorspellende waarde van de hoeveelheid HIV-RNA voor het beloop van de HIV-infectie en het effect van de behandeling

– Standardized tests to measure the quantity of HIV-RNA in blood have been available since early 1995. Individual differences in quantity of HIV-RNA in blood are determined mainly by differences in virus production. Most of the HIV production takes place in infected and activated CD4 T lymphocytes.

– The concentration of HIV-RNA in plasma or serum is an important predictor of AIDS and death, in the early stage of the infection even the only one. High concentrations (≥ 10⁴ HIV-RNA copiesml) in the early stage of the infection increase the probability of AIDS from 2.5 to 5 times that with concentrations < 10⁴ HIV-RNA copiesml.

– The degree of reduction of the HIV-RNA concentration during anti-HIV therapy is of great predictive value for the clinical course. The percentage of persons in whom the amount of HIV-RNA decreases to below the limit of detectibility is a good second indicator of a favourable prognosis.

– Consequently, anti-HIV treatment should be started as early as possible in the infection, and not postponed until the first symptoms of immunodeficiency occur; only then can the virus production be kept at a minimal level as early and as long as possible.

– The current guideline reads: determination of HIV-RNA concentrations in serum or plasma should be part of the standard clinical practice in monitoring HIV-infected persons. Treatment is started as soon as occasioned by the quantity of HIV-RNA (limit: 10,000 copiesml), the CD4 cell count (limit: 500 x 10⁶l) or the onset of HIV-related symptoms. The quantity of HIV-RNA should diminish substantially during the first three months of treatment. If this is the case, one checkup every three months will suffice. If the HIV-RNA concentration does not decrease sufficiently, resistance or poor compliance may be involved.

Samenvatting

– Sinds begin 1995 zijn er gestandaardiseerde tests beschikbaar die het mogelijk maken om de hoeveelheid HIV-RNA in bloed te meten. Individuele verschillen in HIV-RNA-hoeveelheid in bloed worden vooral bepaald door verschillen in virusproductie. Het grootste deel van de productie van HIV vindt plaats in geïnfecteerde en geactiveerde CD4-T-lymfocyten.

– De HIV-RNA-spiegel in plasma of serum is een belangrijke en vroeg in de infectie zelfs enige voorspellende variabele van AIDS en overlijden. Vroeg in de infectie hoge spiegels (≥ 10⁴ HIV-RNA-kopieënml) geven een 2,5 tot 5 zo grote kans op AIDS als spiegels < 10⁴ HIV-RNA-kopieënml.

– De mate van daling van de HIV-RNA-spiegel tijdens anti-HIV-behandeling heeft grote voorspellende waarde voor het klinisch beloop. Het percentage personen bij wie de hoeveelheid HIV-RNA onder de detectiegrens van de test daalt, is een goede tweede indicator voor een gunstige prognose.

– Niet pas op het moment dat de eerste symptomen van immuundeficiëntie optreden, maar zo vroeg mogelijk in de infectie moet men dus met anti-HIV-behandeling beginnen, om de virusproductie zo vroeg en zo lang mogelijk op een zo laag mogelijk niveau te houden.

– De huidige richtlijn luidt: bepaling van HIV-RNA-spiegels in serum of plasma moet onderdeel zijn van de klinische standaardpraktijk bij het volgen van HIV-geïnfecteerde personen. Men start met behandeling wanneer de hoeveelheid HIV-RNA (grenswaarde: 10.000 kopieënml), het aantal CD4-cellen (grenswaarde: 500 x 10⁶l) of het verschijnen van symptomen daartoe aanleiding geven. Tijdens de eerste 3 maanden behandeling dient de hoeveelheid HIV-RNA sterk terug te lopen. Daarna gaat men over op 3-maandelijkse controle. Loopt de HIV-RNA-spiegel niet voldoende terug, dan kan er resistentie of gebrekkige therapietrouw aanwezig zijn.