Onafhankelijk, multidisciplinair en betrouwbaar

Agressie tegen kinderartsen en assistent-geneeskundigen in de kindergeneeskunde in Nederland

Perspectief
I.C. Pernot
A.M. Oudesluys-Murphy
H.J.M. Versluis-den Bieman
W.C.J. Hop
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2005;149:542-4
Abstract
Abstract
Sluiten
Aggression towards paediatricians and trainee paediatricians in the Netherlands

To determine the extent of aggression from the patient or his family to which paediatricians and trainee paediatricians in the Netherlands are exposed.

Design

Cross-sectional survey.

Method

Data were collected using anonymous questionnaires distributed to doctors working in the field of paediatrics in the Netherlands during the annual congress of the Paediatric Association of the Netherlands in 2002.

Results

A total of 395 usable questionnaires were returned. 78 of the respondents reported that they had, at some time, been confronted with aggression. Verbal aggression was the most common form (75 of the respondents) and was experienced mainly by doctors with little work experience (63 in the preceding year). 20 of the respondents were aware of the existence of training programmes on dealing with aggression in their hospitals, whereas 47 said that they needed such training.

Conclusion

Aggression in connection with paediatric care was reported by 78 of the respondents, especially verbal aggression directed at doctors with little work experience. Training on how to cope with aggression might be a useful addition to the paediatric curriculum.

Ned Tijdschr Geneeskd 2005;149:542-4

Samenvatting

Doel

Het in kaart brengen van agressie tegen kinderartsen en assistent-geneeskundigen door de patiënt of diens familie.

Opzet

Dwarsdoorsnedeonderzoek.

Methode

Door middel van een anonieme enquête werden gegevens verzameld van de artsen die aanwezig waren op het jaarlijks congres van de Nederlandse Vereniging van Kindergeneeskunde van 2002.

Resultaten

Er werden 395 bruikbare enquêteformulieren geretourneerd. 78 van de respondenten gaf aan ooit geconfronteerd te zijn met agressie. Verbale agressie kwam het meest voor (bij 75 van de respondenten) en vooral bij artsen met weinig werkervaring (63 in het voorafgaande jaar). 20 van de respondenten wist van het bestaan van beleid en training in het omgaan met agressie in hun ziekenhuis, terwijl 47 zei behoefte te hebben aan training.

Conclusie

Agressie binnen de kindergeneeskunde kwam voor bij 78 van de respondenten, met name verbale agressie tegen artsen met weinig werkervaring. Training in het omgaan met agressie zou een nuttige aanvulling kunnen zijn in de opleiding tot kinderarts.

Ned Tijdschr Geneeskd 2005;149:542-4

Artikelinformatie
Aanvaard op

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 2005;149:542-4
Vakgebied
Kindergeneeskunde
Publieke gezondheidszorg
Auteursinformatie

Medisch Centrum Rijnmond-Zuid, locatie Zuider, afd. Kindergeneeskunde, Postbus 9100, 3007 AC Rotterdam.

Mw.I.C.Pernot, assistent-geneeskundige (thans: Reinier de Graaf Gasthuis, Delft); mw.dr.A.M.Oudesluys-Murphy, kinderarts; mw.dr.H.J.M.Versluis-den Bieman, psycholoog.

Erasmus Medisch Centrum, afd. Epidemiologie en Biostatistiek, Rotterdam.

Hr.dr.W.C.J.Hop, biostatisticus.

Contact mw.dr.A.M.Oudesluys-Murphy (oudesluysa@mcrz.nl)

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties