Dames en Heren,
Acute palliatieve sedatie dient ter verlichting van het lijden als er plotseling een levensbedreigende situatie optreedt waarbij een patiënt naar verwachting binnen minuten tot hooguit enkele uren komt te overlijden. Het gaat hierbij om een situatie die onomkeerbaar lijkt, waarbij beoogd wordt een patiënt dit niet bewust mee te laten maken gezien de ernst van de refractaire symptomen. Aan de hand van drie casussen demonstreren wij in dit artikel het belang van tijdige anticipatie, gericht handelen en intensieve begeleiding.
Acute palliatieve sedatie is een ingrijpende en vaak traumatische gebeurtenis, zowel voor de patiënt en de familie als voor de zorgverleners en het ondersteunend personeel. De KNMG-richtlijn ‘Palliatieve sedatie’ voorziet slechts in beperkte mate in adviezen omtrent acute sedatie.1 Afhankelijk van de intra- of extramurale setting is een andere aanpak gewenst en bij verandering van primaire zorgverlener is een actieve overdracht essentieel.
Patiënt A, een 68-jarige man, wordt naar de Spoedeisende Hulp (SEH) gebracht met acuut ontstane fulminante hemoptoë. Hij is bekend met een niet-kleincellig longcarcinoom in stadium IIIA (lokaal uitgebreide ziekte), uitgaande van de rechterbronchus, waarvoor hij behandeld wordt met chemoradiatie. Sinds enkele weken hoest patiënt sputum vermengd met bloed op. Kort voor zijn komst naar de SEH stelden wij radiologisch progressie van de ziekte vast. Hoewel patiënt aanvankelijk in een hemodynamisch stabiele toestand verkeert en op de SEH tranexaminezuur krijgt toegediend, krijgt hij opnieuw forse hemoptoë voordat…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties