'Acute buik' bij kinderen

- A child is said to have an ‘acute abdomen’ in case of severe abdominal pain of sudden onset. Further investigations are necessary if the pain is very bad, persists for longer than 3-4 hours or is accompanied by vomiting. Failure to make the correct diagnosis may result in severe complications.

- The principal cause in an older child is acute appendicitis. This diagnosis is to be based on the anamnesis, physical examination and laboratory tests. If one of these is typical, active observation is indicated; if two or three are typical, appendectomy is indicated. Differential diagnoses can only be made during laparotomy.

- Intussusception occurs more frequently in todlers. In a child with possible intussusception, observation is not justified: the diagnosis should be excluded by a contrast colonic X-ray, or operation should be performed either immediately or, if the symptoms persist, after the X-ray.

- Rest and patience, careful and child-adapted approach, and correct evaluation of aberrant symptoms may minimize unnecessary intervention.

Samenvatting

- Van een ‘acute buik’ bij kinderen is sprake als er plotseling ernstige buikpijn is ontstaan. Nader onderzoek dient plaats te vinden als de pijn zeer ernstig is, langer dan 3-4 uur aanhoudt of gepaard gaat met braken. Het niet stellen van de juiste diagnose kan leiden tot ernstige complicaties.

- De belangrijkste oorzaak bij een ouder kind is appendicitis acuta. Deze diagnose berust op de anamnese, het lichamelijk onderzoek en het laboratoriumonderzoek. Als 1 hiervan typisch is, dient actieve observatie plaats te vinden; als 2 of 3 typisch zijn, is appendectomie geïndiceerd. Differentiële diagnosen kunnen slechts tijdens laparotomie worden vastgesteld.

- Bij peuters komt vaker invaginatie voor. Een kind met mogelijk invaginatie mag niet worden geobserveerd: men moet met een coloninloopfoto de diagnose uitsluiten of, als de klachten daarna nog bestaan of direct, tot een operatie overgaan.

- Rust en geduld, een kindvriendelijke benadering en een juiste waardering van afwijkende symptomen kunnen onnodig ingrijpen tot een minimum beperken.