Actieve levensbeëindiging in het ziekenhuis: de rol van de consultatieve psychiater

Dames en Heren,

Euthanasie en hulp bij zelfdoding op uitdrukkelijk verzoek van de patiënt zijn inmiddels, ook in algemene en academische ziekenhuizen, toegestane vormen van levensbeëindiging geworden. Voorwaarde daarbij is een weloverwogen verzoek tot en een duurzaam verlangen naar levensbeëindiging bij een wilsbekwame patiënt met een ondraaglijk en uitzichtloos lijden ten gevolge van een somatische aandoening, waarin naar huidig medisch inzicht geen verbetering valt te verwachten.1 Twijfelt de arts tot wie het verzoek om euthanasie of hulp bij zelfdoding is gericht aan de weloverwogenheid van het verzoek, aan de wilsbekwaamheid van de patiënt of aan de ondraaglijkheid en de uitzichtloosheid van het lijden, dan kan hij of zij de psychiater in consult vragen om hierover een oordeel te geven. In deze klinische les willen wij, aan de hand van enkele ziektegeschiedenissen, bespreken welke psychiatrische overwegingen kunnen spelen bij de beoordeling van de vraag om actieve levensbeëindiging in het ziekenhuis…