Actieve levensbeëindiging bij pasgeborenen in Nederland; analyse van alle 22 meldingen uit 1997/'04

To gain insight into the reporting and assessment of active termination of life in newborns in the Netherlands.

Design

Retrospective.

Method

Data on all cases of deliberate termination of life in newborns up to the age of 6 months, reported to the public prosecutor as from 1997 onward, were collected and compared.

Results

In January 1997-June 2004, 22 cases of deliberate termination of life in newborns were reported. All cases concerned newborns with spina bifida and hydrocephalus. Deliberate termination of life was acceptable to the physicians because of the presence of hopeless suffering, with no means of alleviating the suffering. In all cases, at least 2 doctors were consulted outside the medical team. In 17 of 22 cases, a multidisciplinary spina bifida team was consulted. All parents consented to the termination of life; in 4 cases they explicitly requested it. In 14 cases a combination of analgesics, sedatives and paralyzing drugs were used, in 8 cases only analgesics and sedatives were administered. For the public prosecutor the termination of life was acceptable if 4 requirements were properly fulfilled: the presence of hopeless and unbearable suffering, consent of the parents to termination of life, consultation having taken place and a careful execution of the termination. The mean time between reporting of the case and the decision concerning prosecution was 5.3 months. None of the cases led to prosecution.

Conclusion

Three cases of deliberate termination of life in newborns were reported in the Netherlands annually. The public prosecutor used fixed criteria to assess the case and all cases of active termination of life reported were found to be in accordance with good practice.

Ned Tijdschr Geneeskd 2005;149:183-8

Samenvatting

Doel

Inzicht verkrijgen in de wijze waarop melding en toetsing van actieve levensbeëindiging van pasgeborenen in Nederland plaatsvinden.

Opzet

Retrospectief.

Methode

Gegevens van alle casussen van actieve levensbeëindiging bij pasgeborenen tot de leeftijd van 6 maanden die na 1997 aan het Openbaar Ministerie waren gemeld, werden verzameld en vergeleken.

Resultaten

In de periode januari 1997-juni 2004 werden 22 casussen van actieve levensbeëindiging bij pasgeborenen gemeld. In alle casussen ging het om pasgeborenen met spina bifida en hydrocefalus. Voor artsen was de actieve levensbeëindiging aanvaardbaar, omdat er sprake was van uitzichtloos lijden, zonder mogelijkheid om het lijden te verminderen. In alle casussen consulteerde de arts minimaal 2 andere artsen, die niet tot het behandelteam behoorden. In 17 van de 22 casussen werd een multidisciplinair spina-bifidateam geconsulteerd. Alle ouders stemden in met de levensbeëindiging; in 4 casussen werd door hen uitdrukkelijk om levensbeëindiging gevraagd. Voor de uitvoering werd in 14 casussen een combinatie van pijnbestrijdende, sedatieve en spierverslappende medicatie gebruikt, in 8 casussen werden alleen pijnbestrijding en sedatie gegeven. Voor het Openbaar Ministerie bleek levensbeëindiging aanvaardbaar te zijn, indien was voldaan aan 4 voorwaarden: aanwezigheid van uitzichtloos en ondraaglijk lijden, instemming van de ouders met de levensbeëindiging, het plaatsvinden van consultatie en een zorgvuldige uitvoering. De duur tussen de melding en het eindoordeel over vervolging was gemiddeld 5,3 maand. In alle casussen werd sepot verleend.

Conclusie

Actieve levensbeëindiging bij pasgeborenen wordt gemiddeld 3 keer per jaar gemeld. Toetsing door het Openbaar Ministerie gebeurt aan de hand van vaste criteria. In de gemelde casussen bleken artsen actieve levensbeëindiging op een zorgvuldige wijze toe te passen.

Ned Tijdschr Geneeskd 2005;149:183-8