Achterdocht

‘De overheid heeft de griep zelf verzonnen om het grootkapitaal te dienen.’

‘De industrie heeft het griepvirus zelf losgelaten om in een tijd van crisis de economie te stimuleren.’

‘De overheid vertelt ons niets over de griep.’

‘De overheid vertelt teveel over de griep en wakkert de paniek aan.’

‘Het vaccin is levensgevaarlijk, neem vitamine C en D₃.’

‘De media wakkeren de paniek aan, normaal zijn er ook griepdoden.’

‘Kinderen moeten als eerste gevaccineerd worden.’

‘Kinderen moeten helemaal niet gevaccineerd worden, want het virus is niet getest.’

Dit is een beknopte weergave van allerlei geluiden op het net. Overdreven? Wanneer u wilt weten wat uw patiënten echt denken, dan is het verstandig af en toe een rondje te maken op internet, en dan wel bij nu.nl of de Telegraaf en niet bij NRC Handelsblad. Achterdocht voor overheid, media en de zogenaamde elite: het is een normaal verschijnsel. Waarschijnlijk is dat niet veel anders dan vroeger, maar het is wel veel zichtbaarder. Met elke oprisping kun je wel ergens terecht en er is altijd publiek, al is dat nog zo klein.

Soms word ik er een beetje wanhopig van. Meer dan tijdens een seizoensgriepepisode ging het de afgelopen weken over de griep. Ook al kwam iemand met een zere teen, toch had hij vragen over de griep. Normaal wissel ik dan een plattitude uit als: ‘Ja hoor, het heerst en gaat weer over. Neem maar een paracetamol.’ Nu kom ik daar niet mee weg en leg ik uitvoerig uit wat risicogroepen zijn, wie wel en wie niet oseltamivir nodig heeft en wat de alarmsymptomen zijn.

We hebben onze vaccins besteld en beginnen snel met vaccineren, maar ook over de vaccins zijn er meer vragen dan normaal. De campagne voor de gewone griep liep, zoals altijd, van een leien dakje. ‘Maar die andere griepprik, die hoef ik niet,’ vertelde mevrouw Jansen dan. Een paar dagen later was dat omgekeerd, eisten de eerste mensen met de vuist op de balie een verwijskaart voor de grieppoli, en nu een paar griepdoden later zijn we bang dat we de run op het vaccin niet tegen kunnen houden.

Bij de HPV-vaccinatie ging het omgekeerd: eerst wilde iedereen die vaccinatie, en later niet meer vanwege vermeende bijwerkingen die er later nauwelijks bleken te zijn, zoals u in het vorige nummer van dit Tijdschrift kon lezen (A964, bl. 2186). Die wisseling tussen achterdocht en paniek is intrigerend. Vooral omdat het omslagpunt telkens als een verrassing lijkt te komen. Daar moeten slimme onderzoekers toch een goede onderzoeksvraag en dus een relevant onderzoek over kunnen bedenken? Dan doen we het bij de volgende golf achterdocht en paniek misschien wat handiger.