Aanvallen van bewustzijnsverlies

Zie ook de artikelen op bl. 989 en 1002.

Patiënten met aanvallen van bewusteloosheid of bewustzijnsdaling komen regelmatig op het spreekuur van de huisarts, op de eerste-hulpafdeling van ziekenhuizen en bij neurologen en cardiologen. Het probleem bij de diagnose is dat de dokter zelden de aanval zelf kan waarnemen, zodat hij daarbij aangewezen is op het verhaal van de patiënt of van een ooggetuige. De voornaamste diagnostische gegevens komen uit de auto-anamnese en de hetero-anamnese, maar beide zijn vaak lacunair en zeker bij rapportage van de eerste aanval niet betrouwbaar. Zo zal de patiënt zelf de prodromale verschijnselen kunnen beschrijven, en hoe hij zich voelt als hij weer bijkomt, maar niet de aanval zelf. Omstanders letten zelden precies op de bijzonderheden waarin de arts is geïnteresseerd, zoals de duur van de wegraking, de kleur van de patiënt, of de pols voelbaar blijft en de aard van de onwillekeurige bewegingen…