Aandachtstekort-hyperactiviteitstoornis (ADHD); achtergronden, diagnostiek en behandeling

- ADHD is a highly hereditary and persistent disorder with structural and functional abnormalities of the fronto-striatal circuits at group level as revealed by neuroimaging studies.

- There is no psychological or biological diagnostic test available. The diagnosis ‘ADHD’ is made on the basis of a careful and systematic review of the clinical characteristics as obtained from reports by parents, teachers and the child itself, and of own observation.

- Effective treatments include the prescription of medication (particularly psychostimulants) and behaviour therapy. Medication is more effective than behaviour therapy in affecting the core symptoms of ADHD and is therefore the first choice of treatment, except in children under 5 years of age. Treatment should be monitored at regular times. In case of insufficient response to monotherapy, combination treatment should be offered.

- Early recognition and appropriate assessment and treatment of ADHD requires collaboration between general practitioner, primary care psychologist, educational system, school doctors and nurses, child guidance system, paediatricians and child mental health system and child psychiatry, and adult psychiatry.

Samenvatting

- Aandachtstekort-hyperactiviteitstoornis (ADHD) is een sterk genetisch bepaalde persisterende stoornis waarbij beeldvormend onderzoek van de hersenen op groepsniveau structurele en functionele afwijkingen van de frontostriatale circuits laat zien.

- Er is geen psychologische of biologische test beschikbaar om de diagnose ‘ADHD’ te stellen. De diagnose wordt gesteld op basis van het zorgvuldig en systematisch in kaart brengen van de klinische kenmerken zoals gerapporteerd door ouders, leerkrachten, het kind zelf en op basis van eigen waarneming.

- Effectieve behandelingen zijn het voorschrijven van medicatie, met name psychostimulantia, en gedragstherapie. Medicatie heeft een sterkere invloed op de kernsymptomen van ADHD dan gedragstherapie en is daarom de voorkeursstrategie, behalve bij kinderen jonger dan 5 jaar. De behandeling dient regelmatig geëvalueerd te worden. Bij onvoldoende effect van monotherapie binnen 6 maanden dient overgeschakeld te worden op combinatiebehandeling.

- Vroege signalering en adequate diagnostiek en behandeling van ADHD vragen om samenwerking tussen huisarts, eerstelijnspsycholoog, het onderwijs, jeugdgezondheidszorg, pediatrie, jeugdhulpverlening en jeugd-GGZ, inclusief kinderpsychiatrie, en volwassenenpsychiatrie.