Medische geschiedschrijvers behoren veelal zelf al bijna tot de geschiedenis en moeten dus oppassen het contact met de eigen tijd niet te verliezen. Bovendien is het verstandig de waarschuwing van Burchell ter harte te nemen: ‘Some writers, historically minded, are not necessarily historical scholars.’1 Men vervalt dus al snel tot amateurisme. Verder realisere men zich, dat er over de geschiedenis van de elektrocardiografie wel zeer veel te lezen valt,2-8 waardoor een kort artikel eerder iets zegt over de voorkeur van de auteur dan dat het een getrouwe weergave kan zijn van de werkelijkheid. Zo kan men trachten een brug te slaan tussen de wijze waarop de elektrocardiografie is ontstaan en de betekenis van de elektrocardiografie voor de cardiologische diagnostiek van vandaag. Het begrip ‘brug’ is in dit verband een goede metafoor, omdat het de verbinding tot stand brengt tussen de fysiologie, waaraan de elektrocardiografie haar bestaan te danken…
Artikelinformatie
Reacties