12 jaar triage en trombolytische behandeling vóór ziekenhuisopname bij hartinfarctpatiënten in de regio Rotterdam: uitstekende korte- en langetermijnresultaten

Onderzoek
E. Boersma
A.C.P. Maas
J.A.M. Hartman
B. Ilmer
J. Vos
M.L. Simoons
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2001;145:2029-35
Abstract

Samenvatting

Doel

Beschrijving van de resultaten van trombolyse vóór ziekenhuisopname bij hartinfarctpatiënten.

Opzet

Prospectief cohortonderzoek.

Methoden

Het ‘Reperfusie bij acute infarcten Rotterdam’(REPAIR)-programma beoogt de behandelingsvertraging bij hartinfarctpatiënten te minimaliseren door het toepassen van trombolytische therapie vóór opname in het ziekenhuis. Bij patiënten met klachten die wijzen op een zich ontwikkelend hartinfarct, wordt door het ambulancepersoneel met een draagbaar ECG-systeem een standaard 12-afleidingen-ECG gemaakt. Wanneer de analyseprogrammatuur van dit systeem de diagnose ‘hartinfarct’ bevestigt, wordt onmiddellijk met trombolytische behandeling begonnen. Van alle patiënten werd het tijdsverloop geregistreerd tussen het ontstaan van de klachten en de start van het trombolyse-infuus. Tevens werden complicaties vastgelegd die zich tijdens het vervoer voordeden. Via de burgerlijke stand werd de langetermijnoverleving nagegaan.

Resultaten

In de periode 1988-2000 werden 1487 patiënten behandeld volgens het REPAIR-protocol. Van hen meldde zich 80 binnen 2 h na het ontstaan van de klachten. Bij 9 gevallen (0,6) was een trombolytische behandeling begonnen, terwijl de diagnose ‘hartinfarct’ in het ziekenhuis niet bevestigd kon worden. Tijdens het transport trad bij 40 patiënten (2,7) ventrikelfibrilleren op, terwijl zich bij 25 patiënten (1,7) een ernstige bloeddrukdaling voordeed. Twee patiënten (0,1) overleden tijdens het transport. De sterftekans na respectievelijk 30 dagen, 1, 5 en 10 jaar was 4,9, 7,3, 16,2 en 30,1. Patiënten die binnen 2 h na het ontstaan van de klachten behandeld werden, hadden een lagere sterftekans dan later behandelde patiënten: de 1- en 5-jaarssterftekansen bedroegen respectievelijk 6,7 versus 9,7 en 14,0 versus 25,1 (logranktoets: p = 0,001).

Conclusie

Onmiddellijke trombolytische therapie bij patiënten met een zich ontwikkelend hartinfarct, die door het ambulancepersoneel op een veilige manier kon worden begonnen, leidde tot uitstekende resultaten, zowel op korte als op lange termijn.

Auteursinformatie

Academisch Ziekenhuis Rotterdam-Dijkzigt, Thoraxcentrum, afd. Cardiologie, Dr. Molewaterplein 40, 3015 GD Rotterdam.

Dr.ir.E.Boersma, klinisch epidemioloog; dr.J.Vos, interventiecardioloog; prof.dr.M.L.Simoons, cardioloog.

Ziekenhuis De Weezenlanden, afd. Cardiologie, Zwolle.

A.C.P.Maas, assistent-geneeskundige in opleiding.

GGD Rotterdam.

J.A.M.Hartman, hoofd ambulancedienst.

Havenziekenhuis, afd. Cardiologie, Rotterdam.

B.Ilmer, cardioloog.

Contact dr.ir.E.Boersma, epidemioloog

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties