In een welhaast vergeten 17e-eeuws boek publiceerde Johan van Beverwijck opvattingen van antieke schrijvers over de geneeskunde. Dat boek is nu in het Nederlands vertaald. Wat beoogde deze arts met zijn boek?
Samenvatting
Johan van Beverwijck (1595-1647) verwierf blijvende roem met twee boeken waarin hij medische kennis toegankelijk maakte voor leken die geen Latijn lezen. Verder stond de Dordtse arts open voor de vele nieuwe inzichten die juist in zijn tijd de oude leer van Aristoteles, Hippocrates en Galenus over de ‘humores’ op zijn grondvesten deden schudden. Uit een vrijwel vergeten boek dat onlangs is vertaald, blijkt dat Van Beverwijck desondanks een echte humanist met grote bewondering voor de cultuur van de antieke wereld was. Zijn Idea veterum medicinae (Opvattingen van antieke auteurs over de geneeskunde) bestaat uit een uitgebreide compilatie van medische uitspraken van niet medisch geschoolde denkers en dichters uit de klassieke oudheid. Enige kennis daarvan kan de arts en de medische student niet alleen tot ontspanning dienen, aldus Van Beverwijck, maar helpt ook bij het onthouden van de leerstof. Bovendien verschaft het wat meer diepgang aan het medische denken.
Reacties