Een grootschalig Brits cohortonderzoek liet zien dat patiënten die vanwege een immuungemedieerde aandoening met een glucocorticoïd worden behandeld een verhoogd risico hebben op hart- en vaatziekten. Hoe zeker zijn de resultaten van dit onderzoek en wat betekenen ze voor de praktijk?
Glucocorticoïden spelen een belangrijke rol bij de behandeling van immuungemedieerde aandoeningen. Langdurige behandeling met glucocorticoïden in een hoge dosering verhoogt het risico op cardiovasculaire ziekten. Of dat ook geldt voor het gebruik van glucocorticoïden in een lage dosering (< 7,5 mg prednisolon/dag) en of het risico dosisafhankelijk is, is al jarenlang onderwerp van discussie. Het verband tussen het gebruik van glucocorticoïden en het cardiovasculaire risico is tot op heden onderzocht in observationele studies die bijna altijd onderhevig zijn aan vertekening door ‘confounding by indication’.
Behandeling met glucocorticoïden
Patiënten met immuungemedieerde aandoeningen worden vaak behandeld met een glucocorticoïd, zowel bij de initiële behandeling, zoals bij reumatoïde artritis, als bij opvlamming van de ziekte. Bij patiënten met reumatische ziekten verlaagt de behandeling met een glucocorticoïd de ziekteactiviteit en het risico op progressieve gewrichtsschade effectief. Zowel zorgverleners als patiënten zijn vaak verdeeld in sterke voorstanders en tegenstanders van langdurige behandeling met een glucocorticoïd…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties