Operatieve behandeling van zenuwletsels

A peripheral nerve lesion may result in loss of motor and sensory function and pain. Nerve surgery may lead to function recovery or contribute to pain reduction. Different surgical techniques are used depending on the specific type of lesion. Common techniques consist of coapting, grafting, moving or burying the nerve. The outcome depends on the interval between the time the lesion occurred and the time of repair as well as the patient’s age. Here we present three case studies of patients with a different type of nerve lesion and its consequences. We describe the specific surgical intervention performed to treat the nerve lesion. Immediate repair of the nerve should be performed when the patient has an open wound. In closed lesions, the decision to repair a damaged nerve depends on the severity of the trauma, the nerve(s) involved, the location and the age of the patient. In general, repair should be performed as soon as possible.

Conflict of interest and financial support: none declared.

Dames en Heren,

Een perifeer zenuwletsel kan leiden tot permanent krachtsverlies, gevoelsvermindering en pijn. Een zenuwoperatie kan dan herstel brengen of de pijn verminderen. Het is mogelijk om zenuwen te hechten, te transplanteren, om te leggen of op te bergen. Welke techniek moet worden gebruikt en waar dat van afhangt verschilt per patiënt. Aan de hand van 3 ziektegeschiedenissen laten wij zien wat een zenuwletsel tot gevolg heeft, en wat zenuwchirurgie kan betekenen.

Patiënt A, een jongen van 7 jaar, werd naar het zenuwcentrum verwezen omdat hij mogelijk een beschadiging van de N. musculocutaneus had. Zeven weken eerder had hij een diepe glasverwonding opgelopen aan de mediale zijde van de bovenarm. Het lichamelijk onderzoek werd toen beperkt door pijn. Diezelfde dag zag een kinderchirurg bij exploratie dat de M. biceps brachii links partieel was doorgesneden, waarop de spier werd gehecht. Direct na de operatie was de laterale zijde van de onderarm eerst overgevoelig en later doof. Na drie weken bleek dat patiënt de M. biceps niet goed kon aanspannen. Na vijf weken stelde de kinderneuroloog een paralyse van de M. biceps brachii en een hypesthesie van de laterale onderarm vast. Er werd een elektromyografie verricht. Differentiaaldiagnostisch dacht de neuroloog aan een axonotmesis of neurotmesis van de N. musculocutaneus en de patiënt werd naar ons verwezen. Wij deden een re-exploratie waarbij bleek dat…