Vrijwel iedere arts ontvangt gedurende zijn of haar carrière een meer of minder breed scala aan uitingen van vrijgevige patiënten. Dit varieert van de onvermijdelijke flessen rode wijn en dozen chocolade,1 tot immateriële vormen als een handgeschreven dankbrief of een eervolle vermelding op de rouwkaart. Zelf mocht ik ooit een innige knuffel en zoen ontvangen van een extreem blije, 94-jarige vrouw die ik van staar had afgeholpen, en het liefst was ze ook nog met me uitgegaan. Maar wat moeten we nu denken van cadeaus van patiënten? En hoe kunnen we hiermee omgaan?
Eigen ervaringen
Aan het begin van mijn carrière kon ik vrijgevigheid wel op prijs stellen omdat ze een soort bevestiging vormde van dat ik iets goeds deed in mijn toekomstige vak. De uitgebreide shoarmaschotel tijdens mijn coschap gynaecologie, die het hele team aangeboden kreeg van een dolgelukkige, kersverse, Egyptische vader na het min of meer zelfstandig…
Reacties