artikel
De Washington Post kwam op 14 maart met een illustratieve simulatie die visualiseert welke invloed contactbeperkende maatregelen kunnen hebben op ziekteverspreiding.
Om een beeld te geven bij hoe een besmettelijke ziekte zich verspreidt, verzonnen de makers de ziekte ‘simulitis’ en lieten die tot leven komen in animaties met bewegende stipjes. Deze stipjes representeren personen en veranderen van kleur wanneer ze met elkaar in contact komen en ziek worden, en ook wanneer ze weer genezen zijn. Het simulatiemodel toont de ziekteverspreiding in 4 verschillende scenario’s met elk een andere set aan maatregelen. In de figuur staan de grafieken die per scenario de uiteindelijke prevalentie in de populatie weergeven.
Het model voor simulitis is een zeer versimpelde versie van de werkelijkheid waarin COVID-19 zich nu manifesteert. Om een paar verschillen te noemen: simulitis verspreidt zich in een dorpje met 200 inwoners, houdt geen rekening met interactie tussen de inwoners van het dorp en mensen daarbuiten, en de mortaliteit in de simulaties is 0.
Toch is de boodschap duidelijk: maatregelen die sociale contacten beperken kunnen helpen om de prevalentiecurve af te vlakken. Deze boodschap is gelijk aan die van Wallinga en collega’s in hun artikel in NTvG van 9 maart j.l. Zij leggen daarin uit dat mitigatie essentieel is om piekbelasting te voorkomen en zo de infrastructuur van de zorg intact te laten.
Artikelinformatie
Reacties