In de huisartsdossiers van terminale oncologiepatiënten is over het algemeen wel iets te vinden over ‘advance care planning’ (ACP), maar meestal betreft dat summiere informatie die pas in een zeer laat stadium wordt toegevoegd. Dat blijkt uit een kwantitatieve en kwalitatieve analyse van 163 huisartsdossiers door Daisy Ermers (Radboudumc) en…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2019;163:C4259
Vakgebied
Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG
Verschil tussen referentie en praktijk
1. Het onderzoek is gedaan in een netwerk van huisartsen aangesloten bij een universitair centrum en de conclusie is dat het beter kan. Ik vrees dat in de periferie de registratie minder goed is.
2. ‘Een groot manco is volgens de onderzoekers dat er geen plaats is in de huisartsdossiers om ACP gestructureerd vast te leggen’. Hierbij kan het volgende opgemerkt worden: voor de huisartsendossiers bestaat het ‘HIS referentiemodel’ van de NHG. Het werkelijke probleem is het grote verschil tussen referentie en praktijk. Het referentie model kent al langer een paragraaf voor wilsbeschikking en behandelgrenzen:
https://referentiemodel.nhg.org/node/1435/publieksversie/published
en individueel zorgplan:
https://referentiemodel.nhg.org/node/7/publieksversie/published
Hier zou de ACP prima geregistreerd kunnen worden.
Het probleem is het verschil tussen referentie en praktijk. Dit komt door de beperkte ontwikkelcapaciteit bij de leveranciers van huisartsen informatie systemen die dan vervolgens wordt opgeëist door overheidsmaatregelen (formulariumgericht voorschrijven, inzage door de patiënt in het dossier).
Jan-Arie van Wijngaarden, kaderhuisarts spoedzorg