In 2000 heeft Wim Kayzer een interview met Rutger Kopland, in het kader van een serie gesprekken over de schoonheid en de troost. Hierin vertelt Kopland over de dood van zijn moeder. Zij had de wens dat er een obductie zou worden verricht en zo geschiedde. Kopland vroeg of hij het obductieverslag mocht lezen. Dat mocht, maar hij kon het niet uitlezen. Ook al was hij arts, ook al kende hij alle woorden, ook al kende hij de hersenen, het lezen veroorzaakte een ervaring van paniek, angst en vervreemding. Zijn moeder was van stof en in die hersenen, die nu…
Rutger Kopland (1934)
Twee heel verschillende ambachten?
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2012;156:B801
Reacties