Annemarie Becker is longarts in het Amsterdam UMC, locatie VU. Ze is eerste auteur van het onderzoek naar nabestaanden van patiënten met longkanker (D5366).
Wat wilde u vroeger worden?
‘Altijd al dokter. Als klein kind trouwens veearts, door het kijken naar James Herriot.’
Welke levende arts bewondert u het meest en waarom?
‘Esther Perel, een Belgische psychotherapeut. Zij inspireert mij door haar visie op relaties. Ook haar analyse dat we in deze seculiere maatschappij een te grote eigen verantwoordelijkheid voelen voor onze identiteit vind ik verhelderend.’
Wat is de grootste vergissing in uw carrière geweest?
‘Het onderwerp van mijn promotie: homocysteïne. Maar dat is wijsheid achteraf natuurlijk. Gelukkig ging het ook over diabetes mellitus en hart- en vaatziekten.’
Wat was de beste stap in uw carrière?
‘De studie Palliative Medicine in Cardiff; die was heel inspirerend en heeft mij een bredere kijk op de interactie met patiënten gegeven. Daarnaast de stap om zelf onderzoeksvoorstellen te schrijven, subsidie te verwerven en promovendi te begeleiden. Het kost energie, maar levert heel veel op. Ten derde het…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties