Een discriminerend artikel

Het gegeven dat (vooral niet-westerse) migranten vaker de huisartsenpost bezoeken was voor Nijmeegse onderzoekers aanleiding om te kijken naar verschillen in motivatie en verwachtingen omtrent het bezoek aan de HAP (D2590). Die verschillen werden inderdaad gevonden: de niet-westerse migranten hadden vaker het gevoel dat er een spoedeisende situatie was, gaven vaker aan dat de huisarts niet bereikt kon worden, waren minder vaak primair uit op informatie en verwachtten vaker lichamelijk onderzoek en een medicatievoorschrift.

Het bijzondere is dat ik die laatste verschillen herken vanuit mijn werk voor Antillianen en Latijns-Amerikanen op Bonaire, waar ik regelmatig een paar weken of maanden eilandinternist ben. Vooral een medicatievoorschrift wordt daar vaak gezien als een conditio sine qua non voor een serieus medisch consult. Maar ook van andere collega’s die in diverse buitenlanden werken of werkten, waaronder in Europa, hoor ik zulke geluiden. Het lijkt erop dat eerder ‘wij’ dan ‘zij’ de uitzondering zijn.

Linksom of rechtsom, wij maken hier onderscheid en doen dus, in de strikte zin des woords, aan discriminatie. Of die discriminatie laakbaar is zit ’m volgens mij helemaal in de interpretatie die je aan verschillen geeft. In de eerste plaats past een mild oordeel. Een redelijk mens probeert zich enigszins relativistisch op te stellen ten aanzien van de eigen normen en waarden, wat heus kan zonder zelfverloochening. In de tweede plaats, en mijns inziens nog belangrijker, is dat je de interpretaties en implicaties op hetzelfde generieke niveau ziet als waarop ze tot stand kwamen. Immers, wat iets zegt over groepen heeft beperkte betekenis voor de individuen binnen die groep. Wat mij betreft doen de auteurs van het genoemde artikel het in dit opzicht precies goed met wat zij formuleren als conclusies van hun onderzoek.

Voor u geldt hetzelfde: neem gerust kennis van de groepsverschillen, maar discrimineer geen mens. Komt er straks een Turkse of Marokkaanse patiënt naar de huisartsenpost, dan gaat het niet aan te denken: weer zo een, die wil vast vooral een recept.