Invaliderende procedures

Douwe de Vries is ruim 35 jaar huisarts in Amsterdam-West, in wat tot voor kort een ‘achterstandswijk’ was. Met de renovatie, particuliere verkoop en samenvoeging van woningwetwoningen zijn deze 19e-eeuwse wijk en de bevolkingssamenstelling flink veranderd. De wijk is nu ‘veryupt’ met de toestroom van hoger opgeleide professionals. Met speciale belangstelling voor psychiatrie en contextgerichte geneeskunst blijft het intrigerend dokteren in zo’n veranderende wijk en praktijk (douweldevries@hotmail.com).

Een dokter die diagnostische etiketten als ‘whiplash’, ‘ME’, ‘fibromyalgie’ of ‘RSI’ tegenwoordig nog durft te gebruiken neemt een groot risico op iatrogene schade. Deze diagnoses leveren therapeutisch weinig op, maar legitimeren de patiënt zich in een permanente ziekterol in te leven. Een levensgeschiedenis van dergelijke patiënten wordt een ziektegeschiedenis.

Ziek-zijn levert namelijk ook nogal eens winst op in de zin van aandacht, zorg, een uitkering en voorzieningen. Dit doet zich het meest uitgesproken voor in letselschadekwesties. Zolang een patiënt in een dergelijke procedure zit kun je iedere hoop op genezing vergeten. De patiënt heeft er belang bij klachten te handhaven…