Het overactieve-blaassyndroom is een symptomencomplex waarbij een zeer frequente mictiedrang, een dwingende of imperatieve aandrang tot mictie en een frequente nachtelijke mictiedrang op de voorgrond staan. Als tijdens de aandrang urineverlies optreedt, is er sprake van urge-incontinentie; dit wordt ook wel de ‘natte’ vorm genoemd. De prevalentie van het overactieve-blaassyndroom bedraagt ongeveer 15-20% en ongeveer 30% van de patiënten zoekt hulp, afhankelijk van de leeftijdsgroep en het geslacht.1
Medicamenteuze therapie In de regel zal de behandeling beginnen met blaastraining en lifestyleadviezen, eventueel aangevuld met bekkenfysiotherapie en medicamenteuze therapie. De effectiviteit van behandeling met anticholinergica is aangetoond in placebogecontroleerde studies, maar de vaak hinderlijke bijwerkingen leiden bij veel patiënten tot voortijdig stoppen van de medicatie: tot 30% in 12-weekse klinische trials en tot wel 80% binnen 1 jaar in klinische follow-upstudies.2 Daarnaast is het effect van deze medicijnen op het urineverlies bij patiënten met urge-incontinentie (‘natte’ vorm) beperkt: minder…
Reacties