Het invoeren en toepassen van inhoudelijk verantwoorde protocollen, standaarden en richtlijnen is een belangrijke impuls geweest voor het verbeteren van de kwaliteit van zorg. In de jaren 80 van de vorige eeuw was de overtuiging dat hiermee een belangrijke waarborg voor goede kwaliteit was geleverd, op voorwaarde dat de inhoud van de standaarden en richtlijnen goed bij de tijd gehouden werd.
Sindsdien is duidelijk geworden dat dit wellicht als voorwaarde geldt voor goede kwaliteit van zorg, maar zeker niet als garantie. In diverse onderzoeken toonde Grol aan dat het opvolgen van sommige richtlijnen en protocollen beperkt is; bovendien varieert de naleving ervan sterk tussen instellingen en professionals.1,2 Zo vond hij dat het voorschrijfgedrag van huisartsen voor 60% overeenkwam met de richtlijnen van het Nederlands Huisartsen Genootschap. Artsen in het ziekenhuis vertoonden een vergelijkbaar beeld: ongeveer 50% van de medisch specialisten schreef antibiotica voor volgens de richtlijnen. Dit legitimeert de…
Reacties