Chlorose, een verdwenen ziekte van kwijnende jonge meisjes

Perspectief
P.E. Treffers
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2003;147:2535-9
Abstract

Samenvatting

Chlorose als aandoening van kwijnende bleekzuchtige meisjes en jonge vrouwen kwam in de 19e eeuw frequent voor en is in de eerste decennia van de 20e eeuw spontaan verdwenen. Het ziektebeeld omvatte menstruatiestoornissen als amenorroe, bleekzucht en veel vage klachten als hypochondrie en apathie; later kwamen bloedarmoede en ijzertekort als verklaring op de voorgrond te staan. Een groene tint van de huid werd genoemd, maar is omstreden. Verwante ziektebeelden waren hysterie en anorexie. Hydrotherapie is in het midden van de 19e eeuw in de mode geweest; later stond ijzertherapie op de voorgrond. In 1898 wees Catharine van Tussenbroek, de eerste Nederlandse vrouwelijke gynaecoloog, op de maatschappelijke factoren die aan de aandoening ten grondslag konden liggen: het ontbreken van enig toekomstperspectief voor jonge meisjes in de standenmaatschappij van die dagen. Het verdwijnen van het ziektebeeld kan enerzijds worden toegeschreven aan verbeterde diagnostiek, anderzijds zeker ook aan veranderingen in de maatschappelijke positie van de vrouw rond de eeuwwisseling.

Auteursinformatie

Prof.dr.P.E.Treffers, emeritus hoogleraar Verloskunde en Gynaecologie, Henriëtte Bosmansstraat 4, 1077 XH Amsterdam

(p.e.treffers@hccnet.nl).

Contact (p.e.treffers@hccnet.nl)

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties