De vergeten capitulatie van evidencebased medicine

In 1992, the Canadian physician Gordon Guyatt wrote an article that is generally regarded as the starting point of evidence-based medicine (EBM). He described the ideas behind the McMaster residency programme for ‘evidence-based practitioners’, founded by David Sackett. Eight years later, in 2000, Guyatt concluded that this programme was too ambitious. In a new publication he described most doctors as ‘evidence-users’. This editorial marks the transition from an individual to a collective form of EBM, emphasizing the use of evidence-based guidelines. The starting point of this collective form of EBM is not the well-known 1992 paper, but the forgotten editorial in 2000, which was described by Guyatt’s colleagues as the capitulation of EBM.

Conflict of interest and financial support: none declared.

Dit jaar is het precies 25 jaar geleden dat de Canadese dokter Gordon Guyatt voor het eerst de term evidencebased geneeskunde (‘evidence-based medicine’, EBM) gebruikte, in een folder voor aankomende masterstudenten aan de McMaster-universiteit in Hamilton (Canada). 2 jaar later, in 1992, schreef hij namens de EBM Working Group een artikel dat werd gepubliceerd in JAMA en dat algemeen wordt gezien als het startpunt van de EBM-beweging.1

Geïnspireerd door de wetenschapsfilosoof Thomas Kuhn zette Guyatt het artikel stevig in: ‘A new paradigm for medical practice is emerging. Evidence-based medicine de-emphasizes intuition, unsystematic clinical experience, and pathophysiologic rationale as sufficient grounds for clinical decision making and stresses the examination of clinical research.’ In de rest van het artikel zette hij zich af tegen het ‘oude denken’, dat vooral was gebaseerd op meningen van experts: ‘The new paradigm puts a much lower value on authority. The underlying belief is that physicians…